Onte, luns 19 de maio, vos contabamos neste blog que, na aula de 5 anos, recibimos unha sorpresa moi especial en forma de contos.
Para lembrar a noticia, preme na seguinte ligazón:
Hoxe, vos contamos como foi a sesión de animación á
lectura e contacontos na escola, na que traballamos arredor destes
contos e realizaremos actividades "saborosas".
A través do obradoiro, puidemos descubrir un repertorio de historias onde o tema principal foi a alimentación e todo o que xira ao seu arredor: alimentos, cociña, sabores,...
A BiblioRía estaba preciosa, ambientada cunha decoración chulísima, así coma cos contos que recibimos na aula e algúns que, ao longo da sesión, coñecimos.
O primeiro que fixemos foi tomar asiento e coñecer a Raquel, a fabulosa monitora da actividade que desenvolveu o obradoiro.
Fixemos as presentacións e tamén lle comentamos cal foi o conto que máis nos gustara, dos tres que recibimos na aula; esa mesma mañá, antes de baixar, fixemos unha gráfica na aula onde recollimos as opinións de todos e todas e este foi o resultado.
Comezamos o obradoiro coa lectura duns contos saborosos que nos gustaron un montón. Raquel é unha fabulosa contacontos!!! Todos e todas estabamos atentísimos ás historias e aos acontecementos que, páxina a páxina, descubriamos. Aínda que algunha historia xa a tiñamos visto na aula, foi un pracer voltar a escoitar o conto da man da nosa contacontos.
"Croco" (978-84-9871-070-0 ) foi o primeiro conto que descubrimos.
Texto de Roberto Aliaga
Ilustracións de Minako Chiba
Tradución do castelán de Laura Rubio
Ilustracións de Minako Chiba
Tradución do castelán de Laura Rubio
Os cativos aprenden case sen ter conciencia da evolución propia. Croco, a
pesar de que aínda é pequeno, reflicte certa madurez porque é quen de
afrontar as súas necesidades e trata de actuar con independencia.
Croco morría de fame, pero mamá crocodila tiña que vixiar o niño. No niño había un ovo e no ovo… un irmán. Croco marchou disposto a cazar só, pero aínda era algo pequeno e non estaba afeito a ter que buscar a súa merenda.
O ciclo da vida, o crecemento e o nacemento dun irmán supón para el enfrontarse a novas esixencias e dalgún xeito, esta nova situación fará que rompa con certos vínculos familiares e gañe autonomía. En calquera caso, o nacemento dun irmán é algo fermoso que supón máis vantaxes que inconvenientes. Por iso, os temores do pequeno quedan totalmente diluídos cando entende que non precisa rivalizar polo afecto.
Unha historia sinxela, narrada con musicalidade e recreada con ilustracións tenras e coloristas. Unhas imaxes cómplices que permiten que nos acheguemos aos sentimentos e emocións do protagonista.
Croco morría de fame, pero mamá crocodila tiña que vixiar o niño. No niño había un ovo e no ovo… un irmán. Croco marchou disposto a cazar só, pero aínda era algo pequeno e non estaba afeito a ter que buscar a súa merenda.
O ciclo da vida, o crecemento e o nacemento dun irmán supón para el enfrontarse a novas esixencias e dalgún xeito, esta nova situación fará que rompa con certos vínculos familiares e gañe autonomía. En calquera caso, o nacemento dun irmán é algo fermoso que supón máis vantaxes que inconvenientes. Por iso, os temores do pequeno quedan totalmente diluídos cando entende que non precisa rivalizar polo afecto.
Unha historia sinxela, narrada con musicalidade e recreada con ilustracións tenras e coloristas. Unhas imaxes cómplices que permiten que nos acheguemos aos sentimentos e emocións do protagonista.
A continuación, chegou a quenda de dúas historias xa coñecidas por nós. Primerio, "Sopa de nada" (978-84-9871-225-4)
Texto de Darabuc
Ilustracións de Rashin Kheiriyeh
—Si con eso es bastante… —¿Que si basta? ¡Y aun sobra! Darabuc y Rashin Kheiriyeh son los cocineros de esta deliciosa Sopa de nada
que a partir de ahora los hambrientos lectores podrán encontrar dentro
de la carta de OQO editora. El autor recupera una antigua receta, la de
la Sopa de piedra, un cuento popular que como a menudo sucede con los relatos de origen tradicional presenta versiones distintas según el país. Darabuc, conocedor de esta rica tradición, se inspira en ella pero reelabora los ingredientes y cocina una Sopa de nada,
personal, moderna y con grandes dosis de humor. El resultado es una
fábula con la que los niños aprenderán la importancia de compartir y de
ser solidarios. Y además, descubrirán que para superar situaciones de
necesidad y dificultades, muchas veces sólo hace falta un poco de
ingenio e imaginación. Los protagonistas, como en casi todas las
fábulas, son animales. En este caso, María Zorruna y Juan Gato, dos
pícaros que un buen día llegan a las puertas de un palacio pidiendo
comida. Allí vive el avaro de Juan Rata que no les quiere dar nada, y
ellos entonces se ofrecen a prepararle una sopa prodigiosa, sopa de
nada. El autor juega con el simbolismo de los personajes, ya que tanto
el zorro como el gato son animales a los que el imaginario colectivo
atribuye características como la inteligencia o la astucia. Y otro tanto
se puede decir de la rata, animal asociado tradicionalmente con la
tacañería. Darabuc apuesta por una estructura dialogada en la que las
réplicas y contrarréplicas siempre graciosas de los personajes hacen
avanzar la historia. El esquema, que en líneas generales se mantiene
fiel a la tradición, es el siguiente: María Zorruna sugiere algún
ingrediente con el que la sopa sabría mucho mejor y Juan Rata que no se
da cuenta de la artimaña acepta de buen grado dárselo, porque sólo se
trata de un ingrediente sin importancia. La repetición de todos los
ingredientes cada vez que se añade uno nuevo, además de ayudar al ritmo
del relato, les brinda a los más pequeños una oportunidad de oro para
trabajar con algunas de las unidades de medida (pizca, chorrito, manojo,
sarta) más habituales en la cocina. Refuerzan también el ritmo de la
narración, otros recursos como la medida de los versos o la presencia de
fórmulas que se repiten de principio a fin. Pero si algo debe quedar
claro sobre Sopa de nada, es que se trata de un álbum divertido. Ábrelo, una ojeada a las ilustraciones de Rashin Kheiriyeh
y enseguida una sonrisa acude a los labios. ¡Menuda sorpresa! ¡Y que
personajes tan raros! Así, todos vestidos de negro de pies a cabeza, y
con gafas oscuras… No parecen unos angelitos precisamente, más bien… ¿y
si son… shhhh… unos mafiosos? La ilustradora iraní que capta a la
perfección el toque irreverente que Darabuc le da a la historia presenta
a unos protagonistas nada inocentes. Y por encima colabora con nuevos
motivos para la risa ¿por qué? ¿Acaso hay algo más divertido que ver a
unos personajes tan siniestros, con delantal y removiendo en la olla? La
sencillez es una de las características de la personalidad de esta
artista que colabora por primera vez con OQO editora. Para su trabajo,
elige una paleta de colores reducida, basada en colores tierra, algunos
tonos de la gama del verde, del negro o el blanco. Sin embargo, compensa
esta sobriedad con óleos a partir de los que obtiene ricas texturas, y
también con collages gracias a los que consigue la impresión de
volumen en las composiciones. No podemos dejar de comentar el escenario
en el que se desenvuelven las aventuras de estos tres pillos, el
desierto Nohaynada. La elección del lugar representa un pequeño homenaje
del autor a los cuentos de astucia orientales, ya que es Oriente uno de
los lugares con mayor tradición en el género. De nuevo, un detalle
revelador de la enorme riqueza escondida en este álbum que bebe de
tradiciones muy antiguas y recupera para las nuevas generaciones un
valioso patrimonio cultural. Y a esto, aún hay que sumar la mirada
fresca y sin prejuicios del autor que crea unos personajes golfos para
morirse de risa, y de la ilustradora, artífice de la estética moderna
del álbum y de ese look tan sorprendente de los protagonistas.
Posteriormente, nos divertimos coa seguinte historia. "A sopa queima" (978-84-9871-161-5)
Texto de Pablo Albo
Ilustracións de André Letria
Tradución do castelán de Antón Fortes
Ilustracións de André Letria
Tradución do castelán de Antón Fortes
— A sopa queima, mamá!
Entón a nai díxolle o que sempre din as nais:
— Pois sopra, filla, sopra.
No día a día, os máis pequenos teñen que facer fronte a retos que a eles lles parecen insuperables, aínda cando para os adultos só se trate de cousas sen importancia; neste caso, a sopa a unha temperatura imposible.
No día a día, os máis pequenos teñen que facer fronte a retos que a eles lles parecen insuperables, aínda cando para os adultos só se trate de cousas sen importancia; neste caso, a sopa a unha temperatura imposible.
Superar eses retos forma parte dun natural proceso de aprendizaxe e de
crecemento, onde a imaxinación se converte no máis valioso recurso do
que dispón un neno, como suxire Pablo Albo nesta historia enriquecida coas expresivas imaxes de André Letria.
O ilustrador portugués emprega os acrílicos sobre papel, e unha tras
outra enfía imaxes, nas que hai que destacar sobre todo o uso dos
primeirísimos planos e o poderoso cromatismo. Á parte disto, tamén
resulta característico da súa proposta figurativa o predominio dos
fondos planos.
Para rematar a sesión de contos, fixémolo co xigante "Verlioka" (84-934499-3-8)
Texto de Patacrúa, a partir dun conto popular ruso
Ilustracións de Sergio Mora
Ilustracións de Sergio Mora
Unha vez rematada a lectura dos contos, chegou o momento de poñer "mans á masa" e traballar coa infinidade de alimentos que Raquel trouxera á sesión.
De un en un, nos aproximamos á mesa onde a monitora nos deu un anaco de prato de papel, un alimento e descubrimos outros agochado baixo unha "bolsa sorpresa". Con todo iso, tiñamos que debuxar no prato a receita que saira: "Ovos con tomate", "Fideos con peixe", "Tarta con mel",... foron algunhas das receitas que fixemos.
Unha vez rematadas, buscamos as nosas "parellas de prato", a partires da cor que cada un deles tiña por detrás. Así, formamos e completamos cada un dos pratos para realizar estes días na aula un pícnic con elas.
Raquel agasallounos cun mantel que decoraremos estes días e co que poderemos facer unha requetesaborosa receita.
No hay comentarios:
Publicar un comentario